Activisten gebruiken voor de zekerheid kleuterlijm
Je kunt de laatste dagen geen krant openslaan, geen tv-journaal aanzetten, geen twitteraccount bekijken of er is wel een of andere milieuactivist die zich ergens aan heeft vastgeplakt. Met 1-secondelijm wel te verstaan. Dat wordt er dan bij vermeld. Dus vast is vast en dat blijft voorlopig ook zo.
Wat deze jonge mensen beweegt is duidelijk. Het milieu en dus de wereld moeten worden gered.
Toch is het doel is niet altijd zo duidelijk. De jongeman bijvoorbeeld die in het programma Jinek vlak voor presentator Beau van Erven Dorens een klein tubetje uit zijn zak toverde en zich bovenop de tafel vastplakte en daarbij in zijn zenuwen wat onsamenhangende zinnen uitte, bleek enige jaren geleden een kandidaat voor de Piratenpartij in Amsterdam. Zijn bedoelingen bij de huidige actie blijven op die manier onduidelijk.
De laatste tijd is de kunstsector bij de activisten in trek. Bekende, waardevolle schilderijen worden aangevallen en opnieuw is secondelijm een van de attributen Zo was onlangs het Meisje met de parel van Johannes Vermeer dat in het Mauritshuis in Den Haag hangt slachtoffer van de actie Stop Oil Now. Behalve de lijm waarmee een activist zich aan de beschermende glasplaat vastkitte kwam er bij deze actie ook nog een blik geconcentreerde tomatensoep aan te pas.
Maar met die secondelijm is in deze gevallen toch iets aan de hand. Die wordt gebruikt om de kijkers en anderen schrik aan te jagen. Hulpverleners moeten het gevoel krijgen dat ze de plakkers niet een-twee-drie los kunnen krijgen. Secondelijm plakt echt heel goed en losmaken van de handen zonder ernstig letsel zal niet zo gauw lukken. Ze speculeren erop dat hulpverleners met de grootst mogelijke voorzichtigheid zullen proberen de activisten zonder letsel te veroorzaken los te krijgen. Verplegers, misschien wel artsen zullen daartoe alles in het werk stellen en dat gaat wel even duren. En dat is precies de bedoeling. Het verkeer wordt langdurig ontregeld, een talkshow lange tijd onderbroken. Het Mauritshuis wordt ontruimd waardoor veel buitenlandse toeristen het hoogtepunt van hun bezoek moeten missen, de televisie rukt uit om verslag te doen. De aandacht van een groot publiek is verzekerd.
Maar bij Jinek liep het toch even anders. Onmiddellijk na de actie sjouwden beveiligers het tafelblad met activist en al de studio uit. Dat lukte niet zo maar want het blad paste in horizontale toestand niet door de deuropening. Dus moest het iets schuin worden gehouden en nu komt het ,,,, de activist schoof zo van de tafel af. Niks vastgekit. Een secondelijm van niets dus.
Ook in het Mauritshuis slaagden beveiligers erin de activist zonder problemen en zonder ernstig letsel bij het schilderij weg te halen. Ook hier werd dus kleuterlijm gebruikt. Activisten van niks dus. Dreigen met groot letsel maar er voor de zekerheid wel voor zorgen dat het verwijderen geen pijn zal doen.
Dat het ook anders kan gaan toonde een filmpje. Een aantal activisten had zich op de openbare weg aan het asfalt vastgekit. Natuurlijk gelijk een enorme verkeersopstopping en de politie was snel ter plaatse. Een stevige politieman pakte een activiste onder de oksels en trok haar zonder pardon weg. Het resultaat was huiveringwekkend. De dame schreeuwde het uit van de pijn en kronkelde heen en weer van ellende. Zij had kennelijk wel goede lijm gebruikt.
De volgende vraag rijst nu. Wanneer deze activiste zou hebben geweten dat de politieman haar gelijk zou hebben verwijderd, secondelijm of niet (wellicht wist hij het niet precies), zou ze bij een volgende actie opnieuw echte secondelijm gebruiken of toch maar voor de zekerheid kleuterlijm?
