Aboutalebs plan opsteker voor Kookpunt

Een paar dagen geleden deden zich in de havenstad twee vreemde voorvallen voor die met elkaar verband leken te houden maar tot dusver niet goed konden worden verklaard.
Eerst was er in de vroege woensdagochtend een plotselinge sterke omzetstijging van keukenmessen in de speciaalzaak Het Kookpunt. Later die morgen werden diezelfde messen al voor grof geld op straat aangeboden in de buurt van de Rotterdamse Sociale Dienst. Wat was hier aan de hand?
We gingen diezelfde morgen al op onderzoek uit.

Het Kookpunt

Eerst maar even langs gegaan bij Het Kookpunt. Bij deze Rotterdamse speciaalzaak kun je eigenlijk alles op kookgebied kopen, van aspergepan tot aardappelschiller, van professionele opscheplepel tot geavanceerde kruidenrekjes, maar natuurlijk ook keukenmessen. Die worden altijd al goed verkocht; maar die woensdagmorgen vlogen ze de deur uit, vooral de messen in het goedkope segment. Vanwaar deze plotselinge run op keukenmessen?

Bedrijfsleider Ronald Slot (38) van Het Kookpunt weet het niet. Hij begrijpt er ook niets van.

'Keukenmessen verkopen altijd wel goed. Logisch, in een keuken wordt veel gesneden. Grote messen voor vlees, kleine keukenmessen voor allerhande andere klusjes, och, je kunt het zo gek niet noemen, of je hebt er wel een mes voor nodig. Maar wij verkopen meestal messen in het duurdere segment, we zijn uiteindelijk een speciaalzaak. Voor de goedkope messen komen ze niet bij ons, daarvoor gaan ze wel naar de Marskramer of Blokker. Maar vanmorgen willen ze juist die goedkope messen hebben, dat is juist het rare. We hebben er vandaag al heel veel verkocht, het is een gekkenhuis.'

Wijzend naar weer een paar klanten die met een Dirk-tas vol keukenmessen de winkel verlaten, ging hij verder.

'Zo gaat het nu al de hele morgen. Vlak na opening allemaal klanten die plotseling messen wilden kopen en meestal de wat grotere maten, een lemmet van zo'n 12 tot 18 cm, ja dat zijn flinke messen. Ik klaag niet hoor, want ook wij kunnen zo'n omzetstijging best gebruiken, het zijn nog steeds moeilijke tijden, maar begrijpen doe ik er niets van.'

Hij keek nog even naar de lange rij bij de kassa.

'Natuurlijk mag ik niet klagen. Omzet is omzet, maar ja, het doet je naam geen goed als we alleen die goedkope messen verkopen. Trouwens, we houden dat op deze manier ook niet lang vol. Normaal houden we een grote voorraad aan, je wilt je klanten natuurlijk niet teleurstellen en nee verkopen, maar er zijn grenzen. Kijk daar gaat er weer een paar. Moet je zien, dat is toch niet normaal, hoeveel zijn dat er wel niet, tien, twaalf messen? Nee, dat houden we niet lang vol, straks moeten we nee verkopen.'

Zuchtend stapte hij in de richting van het magazijn.

De Sociale Dienst

Even later die dag stond ik in de buurt van de Rotterdamse Sociale Dienst. De politie was gebeld door de receptioniste omdat zich in de loop van de morgen allerlei jongeren in de buurt van het gebouw hadden verzameld.

Zij begreep er niets van.

'Allemaal types met capuchons, meneer, maar het waren toch geen cliënten, zoals we hier de klanten van de Sociale Dienst noemen', zei zij. 'Maar het rare was dat niemand van die jongens binnenkwam. Ze klitten een beetje bij elkaar, het leek wel alsof er werd gedeald. Nee, ze kwamen zelf niet binnen. Dus ik heb de politie maar even gebeld. Je weet het niet.'

Was haar verder nog iets opgevallen, want zulke dingen gebeuren toch niet zo maar?

'Nou, we hebben vandaag wel veel aanloop gehad door de oproep van de burgemeester. O, weet u dat nog niet?' vervolgde zij toen ze de verbazing op mijn gezicht zag. 'De burgemeester heeft Antillianen opgeroepen hun wapens in te leveren, maakt niet uit, pistolen, werpsterren, messen en zo, zodat ze elkaar en anderen niet meer overhoop schieten en steken. In ruil daarvoor krijgen ze door de burgemeester een baan aangeboden. Nou, het helpt wel, moet ik zeggen. Vanmorgen zoveel van die gasten ontvangen die een mes kwamen inleveren, en gelijk door konden lopen naar de werkbemiddeling.'

Ze wendde zich tot weer een groepje cliënten die met een mes in de hand door de draaideur binnenkwamen.

'Tweede verdieping, bij de afdeling werkbemiddeling. Nee, u kunt daar uw mes inleveren.'

Zuchtend keek ze me aan.

'Zo gaat dat nou al de hele ochtend.'