De historie van de initialen

Vroeger was alles beter. Dat wordt vaak gezegd maar of het waar is, is de vraag. Maar dat het vroeger vaak anders ging dan tegenwoordig is wel een feit. Laten we eens kijken naar het voorbeeld van de initialen. Vroeger, wanneer men de krant opensloeg, overheersten net als tegenwoordig de berichten over de misdaad. Een overval hier, een beroving daar, een mishandeling in het gezin. Uitgebreid werd de lezer geïnformeerd over de ins en outs. Dat gebeurt tegenwoordig niet anders, maar toch is er een verschil.

Vroeger zag een dergelijk bericht er als volgt uit:

‘Gisteren werd op de Meent bij bakkerij Van der Weel een overval gepleegd door de 28-jarige Rotterdammer Peter W. zonder werk. Toen de gewaarschuwde politie arriveerde bleek de overvaller al gevlogen. Later werd hij alsnog op de Goudsesingel gearresteerd. De politie wil geen details geven want de zaak is nog in onderzoek.’

Of:

‘Een 43-jarige vrouw werd gisteravond toen ze van haar werk op weg was naar huis, lastiggevallen door de 22-jarige Groningse bouwvakker D. van L. De vrouw verweerde zich flink waarna de man door de politie kon worden ingerekend.’

In de loop van de jaren veranderden deze berichten. Niet zozeer de onderwerpen maar wel de aanduiding van de daders. Het ging niet meer voornamelijk over W. van D. of T. van der H. maar andere namen wonnen terrein: Jeffrey B., of Ergilio L. De lezer kon uit de voornaam opmaken dat het hier vermoedelijk daders met een Surinaamse of Antilliaanse achtergrond betrof. Een paar jaar later doken weer andere namen veelvuldig in dit soort berichten op: D. Ö., Yessin D., A. el B. of A. Ç. Ook hier kon de lezer vermoeden dat de daders een migratie-achtergrond hadden, bijvoorbeeld uit Marokko of Turkije.

Toen de namen die op een dergelijke achtergrond wezen steeds vaker in de criminele berichtgeving voorkwamen, werden de redacties van de kranten onrustig. Vergaderingen werden belegd en de argumenten over en weer besproken. Uit de namen of initialen kon je opmaken dat Marokkanen, Turken of Antillianen de daders waren en dat werkt stigmatiserend voor iedereen uit deze bevolkingsgroep en daarom was het beter voortaan deze aanduidingen weg te laten, vond de ene groep. Anderen waren het hier niet mee eens. Wanneer vroeger Rotterdammers vaker in dit soort berichten werden genoemd, voelden Rotterdammers zich toch ook niet gestigmatiseerd? Je moest toch gewoon verslag doen en het nieuws niet onnodig filteren? Het waren emotionele discussies.

De lezers konden vervolgens in de kranten lezen wie van deze groepen het pleit had gewonnen:

‘Gisteren werd in IJsselmonde een buschauffeur van lijn 35 onder bedreiging van een mes overvallen. De overvaller eiste de geldlade. Hij werd door de reizigers beetgepakt en aan de politie overgedragen die snel ter plaatse was.’

Of:

‘Een 32-jarige vrouw werd gisteravond in de Claes de Vrieselaan door een groep jongeren lastiggevallen toen ze op de fiets op weg was naar het ziekenhuis. Een van de jongens betastte haar, maar zij wist hard weg te fietsen. Op haar aanwijzing werd de jongen later opgepakt.’

Nu kun je voor of tegen deze gefilterde berichtgeving zijn maar zo gebeurt dit nu eenmaal in meeste kranten en daar kan men vrede mee hebben. Totdat eind vorig jaar een krantenbericht de aandacht van de lezer trok. In het AD van 4 oktober 2016 schreef deze krant over een spraakmakende zedenzaak. Dit ochtendblad schreef:

‘Vader van negentien kinderen vast voor zedendelict.

De 48-jarige Henk K. uit Bunschoten, vader van een gezin met negentien kinderen, zit vast op verdenking van zedenmisdrijven en huiselijk geweld. De politie heeft de woning van K. langdurig onderzocht. Daarbij is ook gebruik gemaakt van speurhonden. Geen van de negentien kinderen woont nog thuis. K. staat in het dorp bekend als Henk de Voeger vanwege zijn werk in de bouw …’

Wat krijgen we nu? Als het nieuws betreft waarin de dader een migratie-achtergrond heeft, worden naamsgegevens zoals initialen weggelaten en als de dader een Nederlandse achtergrond heeft, krijgt de lezer de initialen wel te lezen, inclusief een geblurde foto en zelfs de naam van het kleine dorp waar hij woont? Dan speelt het argument stigma geen rol en wordt nieuws gewoon doorgeven zoals het aan de krant bekend is? In dit voorbeeld hebben we het AD genomen, maar in meer media komt dit fenomeen voor, denk bijvoorbeeld aan de berichtgeving rond de neuroloog Jansen Steur, op het NOS-journaal zelfs met een fraaie foto.

Zou men hieruit nu deze les mogen trekken: wanneer in een bericht de initialen ontbreken betreft het een verdachte met een migratie-achtergrond. Wanneer ze wel worden vermeld, hebben we te maken met een dader met een Nederlandse achtergrond.

Was dit de bedoeling?

Renovatie van een laan: klucht in 6 bedrijven

Ongeveer acht jaar geleden zou een mooie brede laan in de Rotterdamse wijk Kralingen worden gerenoveerd. Hieronder wordt verhaald hoe de renovatie werd uitgevoerd en tot welk resultaat dit heeft geleid. Een klucht in 6 bedrijven.

Wat vooraf gaat

De brede laan ontleent haar uitstraling aan de grote herenhuizen en aan de ongeveer 30 robinia's die aan de ene kant van de rijbaan staan. Deze oude bomen hebben dikke karakteristieke stammen en in de zomer veel blad. Eerder had de gemeente al veel van deze bomen willen kappen, maar daarvan afgezien omdat de bewoners hun bezwaren daartegen zagen beloond.
Toen de laan aan een grote onderhoudsbeurt toe was, overlegde de gemeente met de bewoners over de bomen. Deze stonden te dicht aan de rijweg en dat leverde schade op aan de wortels en dus aan de bomen. Daarom wilde de gemeente de rijbaan iets versmallen. Na enkele besprekingen vonden de bewoners dat een goed idee en de werkzaamheden konden beginnen.

De laan wordt gerenoveerd

Toen de wegenbouwers flink waren opgeschoten met hun werkzaamheden, merkten enkele bewoners al op dat de rijbaan niet alleen aan de zijde van de bomen werd versmald, maar ook aan de andere zijde van de rijbaan. Aan die kant was het trottoir verbreed. De werklieden werden hierop gewezen, maar deze toonden aan de hand van werktekeningen aan dat zij het werk volgens opgaaf uitvoerden.

Afgereden buitenspiegels

Na een paar maanden werd de laan voor verkeer vrijgegeven en de bewoners konden hun auto's weer parkeren. Meteen werd duidelijk dat de laan inderdaad een stuk smaller was geworden dan door de gemeente tijdens het overleg was voorgehouden.
De auto's werden weer keurig geparkeerd zoals de bewoners gewend waren voor de renovatie. Aan de ene kant werden de auto's geparkeerd in de parkeerhavens tussen de robinia's en aan de trottoirzijde werden auto's op de rijbaan geparkeerd.
Al spoedig werd duidelijk dat de brede vrachtwagens die bij Albert Heijn hun lading hadden afgeleverd grote moeite hadden op de versmalde rijbaan de geparkeerde auto's niet te raken. Het was dus geen verrassing dat diverse bewoners die hun auto aan de trottoirzijde hadden geparkeerd het voertuig aantroffen met een kapotgereden buitenspiegel.

Dan maar op de stoep parkeren

Zoals gebruikelijk losten bezoekjes aan het politiebureau de problemen niet op: 'Daar gaan wij niet over, dan moet u bij de gemeente zijn.' Dat was een goed idee, maar de gemeente zag ook niet onmiddellijk een oplossing.

Ten einde raad parkeerden de bewoners hun auto's gedeeltelijk op het trottoir. Dat was weliswaar niet toegestaan, maar zo staan ze relatief veilig voor passerende vrachtauto's, was hun overweging. Trouwens, dat gebeurt al jarenlang ook in andere lanen in Kralingen.

Maar de politie deelt bekeuringen uit

Dat gaat zo maar niet, moet de politie hebben gedacht. Deze laan is splinternieuw en dan moeten de auto's op de rijbaan parkeren zoals voorgeschreven, en niet op het trottoir. En dus troffen diverse bewoners een bekeuring achter hun ruitenwissers aan. Voor velen van hen was de maat vol. Ze protesteerden bij de gemeente tegen de gang van zaken maar kregen aanvankelijk nul op rekest. 'Met de rechter voorwielen het trottoir oprijden kan de trottoirband beschadigen en dat moet worden voorkomen', hield de gemeente de bewoners voor. Die raakten ondertussen behoorlijk geïrriteerd en kondigden aan het er niet bij te laten zitten. Je wordt door de hond of door de kat gebeten, was het argument: of je spiegel wordt er afgereden met alle kosten van dien, of je krijgt een bekeuring en die kost ook veel geld. 'See you in court', was de boodschap.

De Hollandse oplossing: gedogen

De gemeente moet hebben overwogen dat de communicatie met de burger hiermee een vervelende wending nam. Hoe het overleg tussen politie en gemeente precies is verlopen, is niet geheel duidelijk, maar al snel bleek dat parkeren op het trottoir weliswaar niet is toegestaan, maar dat in dit speciale geval de overtredingen zouden worden gedoogd: er zullen geen bekeuringen meer worden uitgedeeld.

De bewoners waren met deze oplossing weliswaar tevredengesteld, maar toch hielden ze van de affaire een nare smaak over.

De laan wordt gerenoveerd en na afloop moet je schade voorkomen door op het trottoir parkeren, wat niet mag, maar het wordt wel gedoogd. Dus staan in de laan de auto's schots en scheef met de rechter wielen op het trottoir geparkeerd. Geen gezicht dus.